Isabel Allende "Podmorska wyspa"

Podmorska wyspa to jedna z książek, które urzekają swoim klimatem i opowiedzianą historią. Po niedawnej lekturze Opowieści o Darwinie Irvinga Stone'a nie spodziewałam się, że tak szybko trafię na równie dobrą literaturę. Książka długo czekała na mojej półce, odkładana na bliżej nie określone "później" i gdy wreszcie po nią sięgnęłam pochłonęła mnie bez reszty.

Podmorska wyspa to historia niewolnicy Zarité, która trafia na Haiti (nazywane wówczas Saint-Domingue), jako kilkuletnia dziewczynka. Zakupiona przez Toulouse'a Valmoraina, właściciela plantacji trzciny cukrowej do służenia jego żonie ani na chwilę nie przestaje marzyć o wolności. Jest posłuszna wobec pana, który prócz niewolniczej pracy szuka u niej uciech seksualnych, nie zapominając jednak o swojej godności. Odmianę losu Tété przynosi bunt niewolników, dzięki któremu dziewczyna zyskuje władzę nad Valmorainem. Ostrzeżona w porę ma możliwość ratowania swego pana i jego syna, jednak w zamian chce wolności. Valmorain przystaje na taki układ, jednak ani myśli wywiązać się z danej obietnicy. Czy Zarité odzyska wolność? Czy dowie się, co Valmorain zrobił z odebranym jej dzieckiem?

Podmorska wyspa to książka niezwykle ważna. Obnaża realia panujące w koloniach, gdzie głód, brak poszanowania dla drugiego człowieka i srogie kary są na porządku dziennym. Na szczęście byli wówczas ludzie tacy jak Maurice, którzy nie mogli pokornie godzić się na taki stan rzeczy i krok po kroku próbowali przeforsowywać idee abolicjonistyczne. Jednak Podmorska wyspa to nie tylko książka o niewolnictwie. To także opowieść o miłości i przywiązaniu, mocno przesycona elementami kultury vodou.

Muza 2011

Tytuł oryginału: La Isla Bajo el Mar
Przekład: Joanna Ostrowska, Grzegorz Ostrowski

Kategorie: Allende Isabel, beletrystyka, literatura chilijska, Muza, niewolnictwo, poczytajka, proza